نوروزانه/سید علی میر افضلی

چون ابر به نوروز رخ لاله بشُست

برخیز و به جام باده کن عزم درست

این سبزه که امروز تماشاگهِ توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رُست.

خیام نیشابوری

در گذشتۂ 526 ق.

●

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست

بی بادۂ گلرنگ نمی‌باید زیست

این سبزه خود امروز تماشاگه ماست

تا سبزۂ خاک ما تماشاگه کیست؟

..

صحرا رخ خود به ابر نوروز بشُست

وین دهر شکسته‌دل، به نو گشت درست

با سبز خطی، به سبزه‌زاری، می خور

بر یاد کسی که سبزه از خاکش رُست.

منسوب به خیام

●

از سه رباعی بالا، فقط رباعی نخست احتمال بسیار دارد از خیام باشد. دو رباعی دیگر را بعدها دیگران از روی رباعی اولی ساخته‌اند و از خیام نیست. 

●

منابع:

مونس الاحرار، ج 2، ص 1145؛ 

طربخانه، ص 76

●●

"چهار خطی"

https://telegram.me/Xatt4