کجاست آنهمه لافی که میزدی با باد؟
کجاست شوکتِ شاهینت، ای ترازوی داد؟
کجاست قامتِ رعنایت، ای درختِ امید
چه شد که آنهمه اینقدر زود رفت از یاد؟...
دریغ و درد از آن شاخسارِ بیبنیاد!
فغان و داد ازین روزگارِ بیفریاد!