سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

رها/محمد علی شاکری یکتا


مانند آن پرنده ی تنها

که صبح زود 

در تابش نگاه تو پرواز می کند

شعرم رها شده  از واژه های خواب.

نظرات 2 + ارسال نظر
فریبرز شنبه 4 دی 1395 ساعت 21:31

جناب شاکری،
با درود. نظر مهدی گرامی را می پسندم. اما حالا که صحبت از جناس هم شده، به فکرم رسید که شاید «آواز» پیشنهاد شده را بتوان «پرواز» نوشت که با پرواز قبلی هم همصوت است و هم از جنس جناس کامل است:
اولی: «پر، واز می کند» و دومی: «پروازِ من»
البته می ماند اختلاف مفاهیم در مورد شعر و آواز و پرواز. تا نظر شما چه باشد. در عین حال تصویری که در سه سطر اول ایجاد کرده اید، به نظرم بسیار آشنا و ملموس و زیباست، نه این که جایی نظیرش را خوانده باشم؛ خود حادثه را بارها دیده ام که دلرباست!

مهدی عاطف‌راد جمعه 3 دی 1395 ساعت 07:18 http://www.atefrad.com

شاکری جان
سلام و با آرزوی سلامتی
شعر کوتاهت را خواندم و از خواندنش لذت بردم. ممنون.
برای سطر چهارمش پیشنهادی دارم:
"آواز من رها شده از واژه‌های خواب"
به این صورت هم وزن سطر درست می‌شود و هم جناس بین آواز و پرواز موسیقی شعر را غنی‌تر می‌کند.
شادکام باشی.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد