نمونه های شعر دیروز برای تبرک

قسمتی از پادشاه فتح/نیما یوشیج

.....

در چنین وحشت نما پاییز

کارغوان از بیم هرگز گل نیاوردن

در فراق رفته ی امیدهایش خسته می ماند

می شکافد او بهار خنده ی امید را زامید

وندر او گل می داند.....

بهار می شود/سیاوش کسرایی

یکی دو روز دیگر از پگاه
چو چشم باز می کنی
زمانه زیر و رو
زمین شکاف می خورد
به دشت سبزه می زند
هر آن چه مانده بود زیر خاک
هر آنچه خفته بود زیر برف
جوان و شسته رفته آشکار می شود
به تاج کوه
ز گرمی نگاه آفتاب
بلور برف آب می شود
دهان دره ها پراز سرود چشمه سار می شود
نسیم هرزه پو
ز روی لاله های کوه
کنار لانه های کبک
فراز خارهای هفت رنگ
نفس زنان و خسته می رسد
غریق موج کشتزار می شود
در آسمان
گروه گله های ابر
ز هر کناره می رسد
به هر کرانه می دود
به روی جلگه ها غبار می شود
درین بهار ... آه
چه یادها
چه حرفهای ناتمام
دل پر آرزو
چو شاخ پر شکوفه باردار می شود
نگار من
   امید نوبهار من
     لبی به خنده باز کن
        ببین چگونه از گلی
           خزان باغ ما بهار می شود

کوچ بنفشه ها/محمد رضا شفیعی کدکنی

 در روزهای آخر اسفند

کوچ بنفشه های مهاجر

زیباست

در نیم روز روشن اسفند

وقتی بنفشه ها را از سایه های سرد

در اطلس

شمیم بهاران

با خاک و ریشه

میهن سیارشان

در جعبه های کوچک چوبی

در گوشه ی خیابان می آورند

جوی هزار زمزمه در من

می جوشد

ای کاش

ای کاش آدمی وطنش را

مثل بنفشه ها

در جعبه های خاک

یک روز می توانست

همراه خویشتن

ببرد هر کجا که خواست

در روشنای باران

در آفتاب پاک