ارادت/کوروش آقامجیدی

روی پنجه ایستاده ای .

روی پنجه بال بال  می زنی !

ناگهان 

باز و بسته می شود دیافراگم .

ارتفاع قلبی ات 

ثبت می شود .

■

پای مهربان تو !

 شانه های  لرزه خیز من  !

استوار تر بایست ،

استوار تر ، عزیز من 

سعی می کنم  

آستانه ی تحملم 

بیشتر شود . 

■

هر چه تخم کینه کاشتی ،

هر چه چشم دیدن مرا نداشتی ، 

هرگز از 

طول این ارادتی که عرض می کنی 

کم نمی شود .

■