سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

کولی/سید مرتضی معراجی



کولی آوازخوانی که همیشه

آب از سرچشمه برمی‌دارد

                                               اینک

آمده

         تا ناکجای بیشه‌ی اندیشه‌هایم باز


ـ کوزه بر دوشش

چین دامانش چنان رنگین‌کمان نور

موج در موج از وقار گام‌ها در رقص

می‌رسد از دور ـ

 

کوزه را از دوش برمی‌گیرد و خم می‌شود

                                                   افسوس!

باز باید «از تهی سرشار»

آب را از ناکجای دیگری جوید.

 

چندمین بار است؟

چندمین روز و شب است آیا؟

چندمین ماه؟

                   ـ آه ـ

چندمین سال

               این‌که بیهوده

چشمه‌ی شعرم چنین تار و گل‌آلود است ؟

نظرات 2 + ارسال نظر
شهریار طاووسی جمعه 3 آذر 1396 ساعت 08:31

شعر جناب معراجی عالی بود.

س.س.طارمی چهارشنبه 19 مهر 1396 ساعت 20:01

شعر زیباییست که در آن نوعی اینهمانی تداعی می شود میان شاعر و کشورش. اینهمانی ای که نشان می دهد بر خلاف خشک سالی های پیاپی و مزمن ذهن شاعر پویا و جوان است. مرسی یا سیدی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد