سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

کوه/فاطمه کواشی



قامتش پیچیده در کولاک

می زند شلاق هر دم، باد

جامه اش بر تن

عبوس و درهم و بی رنگ

                  ایستاده سخت

                           نقش، نقش سنگ

کنجی از این هیبتش خاموش

سر به هم آورده در کولاک

مست

جفتی کبک

بال هاشان سر پناه یکدگر با عشق

کوه

      اما،

           بی صدا

                            دلتنگ!

نظرات 4 + ارسال نظر
کواشی چهارشنبه 25 اردیبهشت 1398 ساعت 08:44

درود بر شما
وقت به خیر
لحظه هاتان غرق شاعرانگی
من فاطمه کواشی هستم، شاعری که شعر «کوه» را سروده است.
شما لطف کردید و این شعر نیمایی مرا در وبلاگ خود قرار داده اید اما تصویری که بالای شعر من درج شده است، تصویر بنده نیست.
خواهش می کنم آن تصویر را حذف بفرمایید.
سپاسگزارم.

سلام و حتما. بسیار تمایل داریم از شعر های زیبایتان در این نشریه استفاده کنیم

دکتر آذر جمعه 18 خرداد 1397 ساعت 13:49

لذت بردم. تصویرسازی درست و زیبایی بود. می توان ساعت ها درباره ی درون مایه اش نوشت. درود بر خانم کواشی. هنوز هم وبلاگ ها تأثیرگذارند.

ایلیا پنج‌شنبه 24 اسفند 1396 ساعت 20:05

زیبا
زیبا
زیبا
این شعر یه تابلوی پر از نقش و احساسه
بعد از مدتها یه نیمایی ناب خوندم و لذت بردم.
سپاس...

[ بدون نام ] دوشنبه 18 دی 1396 ساعت 10:09

عالی و با احساس
درود بر شاعر این شعر
چقدر حرف برای گفتن و شنیدن داره

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد