سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

توی باغ ارغوان / الهه تاجیک زاده

 




توی باغ ارغوان

‌های و هوی و خنده بود

 صحبت از گل و پرنده بود


 زنجره نشسته بود

 روی شاخه‌ای که شاپرک به آن

 تاب بسته بود...


روی نازکای تاب

پیله‌ای چو پرنیان

پاره‌ی تنی در آن میان...


                                                          ***

 

 باد، بارها...

«روح سبز باغ» را در او دمید!

 لحظه‌ی شکفتنش رسید‌...


 پیله باز شد به ناز

 قاصدک به گوش غنچه گفت:

 مشتلق بده که شاپرک شکفت...


 غنچه جیغ کوچکی کشید

 چشم روشنش پر از پرنده شد

 چیز دیگری ندید...


                                                          ***


 ذرّه ذرّه ریخت

 از درون پیله ناگهان

 کلّ رنگ‌های این جهان...


                                                           ***

 حال، شاپرک

                    به باغ ارغوان نگاه می‌کند

 عصر باغ را

               شبیه روشنایی

                                    پگاه می‌کند

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد