آن دل که بود با غم و درد آشنا دل است
ور نه بدون غم ، دل ِ تنها کجا دل است
آن هم نه هر غمی ، دل اگر داشت درجهان
تنها غمی که می دهد آن را خدا دل است
در ماجرای ِ عشق و شکیبایی اش به جِدّ
آن دل که زبتدا بُده تا انتها دل است
دل را مَحَک بُود غم اگر نه کجا دلی
تنها به صِرفِ این که کند ادعا دل است
هم آن دلی که بوده ز اهل ِ صفا و صدق
هم آن دلی که کرده به عهدش وفا دل است
عهدی که گفت با تو : « اَلَستُ بربّکم...»
بودت دل ار ز زُمره یِ «قالوا بلی» دل است
باری ، ز روزگار ِ ازل تا شب ِ ابد
دانی کدام دل به یقین ـ هان دلا ـ دل است؟
تنها دلِ حسین(ع)که با عترت ِ رسول (ص)
جان برده تا به معرکه ی ِ کربلا دل است
نازددلم به داغ ِ غمت یابن فاطمه(س)
کآن دل که نیست با غم و داغت کجا دل است؟
گرچه نبوده جان و تنم در رکاب ِ تو
امّا به یادت ای شه ِ مُلک ِ ولا دل است
ما را یقین بُوَدکه به هر جا و هر زمان
آن دل که هست با تو در آن ماجرا دل است
###
آمد دوباره ماه ِ محرّم ، اگر چه خود
دل پُر ز داغ ِ اوست هر آئینه تا دل است
تنها نه نو شود به دو روزی ز سال غم
تا یاد ِ اوست با دلم اندوه با دل است
###
عاشق نباشد آن که دلش پر ز داغ نیست
داغ است و عشق و دل ، دل اگر هان و ها دل است
در سوگ ِ آن عزیزِ خدا ، مدعی ِ عشق
گر خون شود دلش چو دل ِ مرتضی دل است
16-17/4/71
6و7 محرم 1413