سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

با یک سبد شقایق / سعید سلطانی طارمی


 


برای جانباختگان 16 آذر



سه شعر

سه شاه بیت

سه استعاره ی ناب

سه آفتاب


اینک غزل چگونه به پا خیزد؟

اینک کلام موزون

با نامتان چگونه در آمیزد؟


در طول شب هماره طنین انداخت

فریادتان رسا

در طول شب هماره درخشیدید

در چشم اشک ما


وقتی که نام عشق

از یاد رفته بود

وقتی که فکر گل

در ذهن شاخه ها

بر باد رفته بود


یاران من! شما

با یک سبد شقایق

بر سینه یتان

پاییز را به سخره گرفتید

شوریده¬ وار شوق شکفتن را

تا انتهای تجربه رفتید.


                آذر 58

نظرات 3 + ارسال نظر
س.س. طارمی دوشنبه 4 دی 1396 ساعت 11:39

کاش دنیا آن امید و شوریدگی را پاس میداشت. فکر میکردیم فردا یعنی روشنی و فرا رویی خورشید. امروز که در آن فردا هستیم نه تنها روشنایی و خورشیدی نیست برای آن امید تا کجا باید منتظر بود؟
هزار سال شفق می شکفت و صبح نبود.

راثی پور یکشنبه 3 دی 1396 ساعت 11:27

سلام و عرض ادب

نحو و هندسه ترکیب الفاظ این شعر مرا برد به فضای نشریاتی قدیمی که سالها پیش از دستفروشی هایی که جمعه ها در پیاده رو بساط کتاب پهن می کردند خریده بودم.نشریاتی مثل آرش و جنگ بچه های اصفهان و ....
باور بفرمایید انگار بجای کلمات در نوشته ها باروت و نارنجک به کار رفته بود.یک نوع شور ویرانگرانه برای خراب کردن و ساختن از نو.

در ذهن خود بسیاری از نویسندگان را دانشجویان آنارشیست انقلاب فرانسه و جمهوری کمونارها تصور می کردم که در دولت مستعجل خود درخشیدند

س.س.طارمی جمعه 1 دی 1396 ساعت 20:08

سلام جناب راثی پور فعل مصراع دهم شعر با یک سبد شقایق درخشیدید باید باشد. حتما اشتباه از خود من است. بفرمایید درستکنند لطفا، با سپاس سلطانی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد