[وسعت بهشت]/ابراهیم حسن لو

بوی نان تازه بود

سبز وساده

روشن وامیدوار

سهمی از بهشت بود

در هوای سبزباغ

شکوفه ،رنگ

روح باغ بود

می شد از نگاه او

تا بهار،تاخدا

پل کشید

تبسمی به وسعت بهشت بود

گرچه درد بود

لخته لخته زخم بود

ولی

در نگاه روشنش چه داشت

که در حضورناب او

می شد آفتاب

آبی ویقین وسبز

رهایی و امیدشد

لحظه ای شکفت.