دیوانه/لیلا ابراهیمی

دیوانه ام ،نپرس که دیوانه ام چرا؟

با این سئوالهای خودت می کشی مرا!

دیوانه ای شدم که به زنجیر می برند

در حلقه های موی تو دل را به ناکجا...

***

تجویز می کنند برایم سکوت را

ممنوع کرده اند صدای فلوت را

سمّ است هرچه یاد تو می آورد مرا

از باغ برده اند درختان توت را!

***

با عده ای شبیه خودم همکلاسیم

تو نیستیّ و حل نشده بی حواسیم

شبها که با ستاره تو حرف می زنم

اسباب خنده است ستاره شناسیم

***

گاهی به یاد چشم تو آرام و سوگوار

گاهی به جستجوی تو یک روح بیقرار

تقصیر چشم توست نه تاثیر قرصها

این چهره پر از غم و رفتار خنده دار!

***

این روزها که حال من انگار بهتر است،

ازحال من نپرس که این کار بهتر است!

اسم تورا به باد سپردم که گم کند،

یاد تورا به خاک که بسیار بهتر است!

***

از پنجره زیاد به تو زل نمی زنم!

دیگر به روی موی خودم گل نمی زنم!

پرهیز از هوای تو دارم هنوز هم،

حتی به حافظ تو تفال نمی زنم...

***

بر من ببخش این فوران سکوت را

گم کرده ام ستاره بیرنگ و روت را

بر من ببخش گاهی اگر گیج و مبهمم

گاهی نمی شناسم اگر بوی موت را...

***