زبان/ علی رضا راهب قادری

زبانم تاول بزرگی‌ست

و در خاکستر دهانم

گرمی آوازی

که به لبخندهای شما شبیخون می‌زند...

آغاز می‌کنم 

به نام تمام درختانی که خواب دار شدن می‌بینند

و زنجیر لک‌لک‌ها

که رهایی آسمان را لکّه‌دار می‌کند

درّه‌های مِه‌گرفته

و هوس گم شدن

سرنوشت مردانی‌ست که قدّشان

از دیوارهای شهر شما

                         بلندتر است !

________________________________

مجموعه‌ی "دو استکان عرق چهل‌گیاه"

نشر چشمه

_