سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

کاهش رنج/محمد رضا راثی پور

یکی از بهترین تعریفهایی که برای شناختن روشن فکر و افتراق آن از مدعی روشن فکری ارایه شده همان تلاش عملی برای کاهش رنج و مرارت انسان است.این تعریف ساده و در عین حال جامع ، ناظر به این است که نفس قرار گرفتن بر قله بینش و آگاهی ، که خواه نا خواه دید او را فراتر از دید روزمره می کند، در او قابلیتی ایجاد می کند تا کار و تلاشی فرا تر از زندگی روزمره و نفع حقیر فردی انجام دهد.این قابلیت با احساس وظیفه چنان در هم تنیده است که تصور وجود یکی بدون دیگری محال است.

در سایه همین واجدیت و تعهد است که کرسی سمت و سو دادن به افکار عمومی از آن روشن فکران شده است وگرنه اگر این قشر نخبه رویه کاسب کاران سود و زیان اندیش را در پی گیرند و به بهانه خارج نشدن از لاک عافیت جویی، با ارباب بی مروت دنیا و خواجگان سفله معارض نشوند این جایگاه را از دست خواهند داد.

اگر این نقش در حال حاضر در اثر سمپاشی های ارباب قدرت و تشتت جامعه روشن فکر نمایانی که درحجره و پستوی  باند بازی های متعصبانه گیر افتاده اند مغفول مانده است ناشی از بی رمقی و نیمه جانی کالبد روشن فکری است که می رود به جسدی مومیایی تبدیل شود و از کفه ترازوی اثر گذاری بر افکار عمومی حذف شود.

زمانی این کالبد کم رمق ، جان می گیرد که اراده ای فراتر از چارچوبهای حقیر نفع و ترس وجود داشته باشد وگرنه هر اظهار شکایت و دلتنگی در محافل خصوصی و سخن های درگوشی بدون اینکه هزینه در راه اثبات آن صرف شود حکم همان ادامه حیات نیمه جان را دارد.

شیوع و تسری آسیبهای اجتماعی و فرهنگی بازتاب کم کاری و اعراض روشن فکران از مسئولیتهای خطیری ست که دیریست به علل مختلف از آن غفلت ورزیده اند بدون اینکه عذر و تقصیر موجهی داشته باشند .اگر این رویه ادامه یابد خواه ناخواه این وجود بی ثمر و منفعل روز به روز بی اعتبار تر و بی مخاطب تر خواهد شد تا آنجا که نه از نظر  توده مردم سخنش در خور اعتنا خواهد بود و نه از طرف اربابان قدرت نقشی فرا تر از زینت المجالس خواهد یافت

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد