پست مدرن/ حسین سعیدی

۱:بطور کلی منشا پست مدرن ونقش آن را  درهنر و ادبیات  تحلیل نموده تا بعدن درمورد چرایی آن در ادبیات غرب و درست برداشت نکردن بعضی شاعران ومنتقدین ایرانی ازآن بپردازیم .سپاس

پست مدرنیسم در اغاز یک حرکت سیاسی در اعتراض به جنگ ویتنام و استعماری گری کشورهای غربی در اسیا و افریقا بود، این حرکت سیاسی با اعتراضات دانشجویی سال ۱۹۶۸ میلادی در اروپا رسما موجودیت خود را اعلام کرد.

پست مدرنیسم از اغاز دهه هفتاد میلادی وارد مقوله ادبیات شده است. ما در این سلسله مقالات پست مدرنیسم را در زمینه ادبیات مورد بررسی قرار خواهیم داد.

اساس و پایه پست مدرنیسم روی تفاوتها بنا گذاشته شده است.. این تفاوت میان « من» و دیگری در تولید محصولات هنری پست مدرن باید به شکل اغراق امیز نشان داده شده باشد، اگر چنین نباشد محصول هنری یک پست مدرن از ارزشش کاسته میشود، همه محصولات هنری در پست مدرنیسم ، فیلم، داستان، رپرتاژ و شعر باید بر اساس این تفاوت میان « من» و « دیگری» ساخته شود، این مضمون اصلی پست مدرنیسم در ادبیات است.

پست مدرنیسم این مهم را با از بین بردن وشکستن سلسله مراتبهای ارزشی و رفتاری جاری در اجتماع انجام میدهد.  پست مدرنیستها  ادعا میکنند که مثلا، فیلمهای هالی وودی فقط به ما یاد میدهند که یک زن و یک مرد چگونه باید باشد و یا عشق چیست؟

کار پست مدرنیسم در هنر فقط ساختار شکنی است بدون اینکه هیچگونه جانشینی برای انچه که میشکند ارایه کند. پست مدرنیسم نمیتواند جانشینی برای انچه که رد میکند معرفی کند او میتواند فقط با روش کپی برداری از دیگری محصولات هنری و چسباندن تکه تکه بریده های جمع اوری شده از این محصول هنری و ان محصول هنری به تولید یک محصول هنری دیگر بپردازد. پست مدرن در واقع غیر هنر را در هنر وارد کرده است، مثلا علم را در هنر وارد کرده است، وقتی که چیز دیگری به هنر اضافه شد دیگر هنر ، هنر نیست بلکه او یک محصول هنری بشمار خواهد رفت.

میشل فوکوو فیلسوف فرانسوی پست مدرنیسم معتقد بود که « همه چیز به گفتمان وابسته است، فقط به گفتمان. هیچ واقعیتی خارج از گفتمان وجود ندارد، یعنی هرچه که تا حالا گفته نشده است پس وجود ندارد، واقعیت را ما خود هر لحظه با گفتمان خود میسازیم» .

پست مدرنیسم مکتب سوبجکتیو مطلق است، او میگوید که هر چه که « من» می اندیشد و فکر میکند و به زبان میاورد فقط ان است که واقعیت را خلق کرده است. این بدین معنی است که برای یک پست مدرنیست غیر ممکن است که از پدیده مورد بحث و مورد تجزیه و تحلیلی خودش فاصله بگیرد. سوبجکتیویته در بینش خطی- دیالکتیکی پست مدرنیسم انتی تز ابجکتیویته یا همان تجزیه و تحلیل از طریق علمی محض است. در پست مدرنیسم واقعیت بوجود امده در شخص بالاتر از واقعیت مادی و عینی جهان قرار گرفته است. پایه و اساس هم در بینش سوبجکتیو پست مدرنیسم و هم در بینش علم گرایی هردو یکی است، که همان بینش خطی و مادون انقلاب یارانه است.

در پست مدرنیسم هر انچه که توسط سوبجکتیویته فرد که همان گفتارش میباشد خلق نشده باشد ، پس وجود ندارد، و این یعنی همان ارسطو گرایی محض. پست مدرنیست در هنر بدنبال انچیزی که تا بحال گفته نشده توجه دارد، چیزی که تا حالا از هنر دور نگه داشته شده است، چیزی که به یک شکل دیگر کار میکند، چیزی که به شکل دیگری واکنش نشان میدهد، چیزی که از خود گفتمانی دیگر و کاملا غیر منتظره از خود بیان میکند، گفتمانی که مت را شوکه کند.

پست مدرن پدیده های تولید شده در هنر را از جنبه کیفی میخواهد نه از جنبه ،کمی و علمی. جنبه کیفی برای پست مدرنیسم یعنی همان ممکن بودن، همه چیز ممکن است پس همه چیز کیفیت دارد،   هر چه که ممکن است پس وجود دارد، رویا ممکن است پس رویا وجود دارد. تفکر پست مدرنیسم تفکر ساخت و ساز و بساز و بفروشی است. پست مدرنیسم واقعیت میسازد و انرا بفروش میگذارد، هدف پست مدرنیسم در هنر، نه خود هنر ، بلکه تولید محصول هنری است، یعنی مرض جوامع مصرف کننده صنعتی نیز به پست مدرن سرایت کرده است.

کار پست مدرن از این خلاصه شده که قوانین جدید اختراع کند، قوانین جدید، برای بازیهای جدید، تصویرهای جدید، رویاهای جدید، هنرهای جدید خلاصه هر انچه که ممکن است، همه چیز ممکن است برای پست مدرنیسم، پس میخواهد برای همه چیز قانون جدید خلق کند.

اگر در گذشته تولید مثل انسان بر اساس وراثت بوده است و این وراثت بود که واقعیت محسوب میشد، امروز چون علم میتواند از راه شبیه سازی انسان بسازد پس این است که واقعیت دارد، شبیه سازی است که واقعیت دارد نه چیز دیگر. برای پست مدرن دیگر فرقی بین رویا و واقعیت نیست هر دو یکی شده.

ایده ازادی که در قبل یک ایده محدود به این و یا ان جنبه از ازادی میشد، امروز در مکتب پست مدرنیسم دیگر محدودیتی ندارد، چون جهان امروز فقط یک افسانه است. برای پست مدرن