سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

احمد رضا احمدی / ارمغان بهدار وند

احمد رضا احمدی یکی از شاعران موج نو و ساختارشکن است که بنای کار او مخالفت با هر گونه مبانی شعر کلاسیک و اعراض از هر گونه استفاده از شگردهای فنی آن است چنانکه به صراحت اعتراف می کند اگر به خاطر وزن مجبور شوم یک کلمه بی خودی را دور بیندازم من وزن را دور می اندازم .احمد رضا احمدی دومین دفتر شعر خود را با نام وقت خوب مصائب در سال 1347 منتشر کرد. «احمد رضا احمدی در وقت خوب مصائب شاعری با ذهنیت روایت گری که تداعی کننده وضعیت روحی و عاطفی است. مضامینی سوال برانگیز میان متن و مخاطب با همگرایی روایی و کنشی استجزو شاعران معناگر و تصویر ساز است که در بروز خاطرات نوستالژیکی بازخوانی های متناقص دارد... مدلول ها با تصاویر محسوس در ساختار زبان توضیحی که گاه متنی تبدیل به جملات قصار می شود ارتباط برقرار می کند»1 انتخاب نام این دفتر که نشان از اشراف شاعر بر هم نشینی واژگان و استخراج زیبایی های مجاورنشینی واژگان است یکی از نام های زیبا و تاثیرگذار مجموعه های شعر نو است. این نام که برگرفته از متن یکی از شعرهایی به همین نام است که «از آن وقت خوب مصائب» نام دارد

. از آن وقت خوب مصائب 1

ما از خیابان بیرون می رویم

من که همیشه عابرم به من نیایدیشید اندیشه هاتا

ن درباره ی این صمیمت های چنار باشد که پاییز را سلام گفتند.

زیرا برای تو وعظمت شکیب ها

رنگ ارغوانی را به ارمغان آورده بود

تابستان را پذیرفتند زیرا قلب های خام من عابر سایه ی کوچه های نیت بود

زمستان بر روی دست های من ز شاخه های چنار مانده است

زیرا افسرده های لایق در پنجره ی گرماها

با عروسک هایی که از آن وقت خوب مصائب می تراود

بدون محرم سخن می گویند 2

در مبلاد آخرین برگ محرم پاییز