روزانهها
همهپیوندها
- صیانت شعر
- شهرستان ادب
- نور هان
- متن نو
- آوانگاردها
- انجمن ادبی نیماژ
- معاصر خوانی
- خوابگزار
- طرفه
- شورش شعر نو
- آنتولوژی
- کافه
- شعر مانا
- گنجینه ی بهترین شعرها
- ابری ترین آواز
- کوچه - پیمان طالبی
- علی داوودی
- گلشهر شعر
- آرایه ها
- بفرمایید
- آپلودر
- مهر و ماه - انتخاب شعر
- نقد ادبی
- خبر بان
- کافه کلمه
- پایگاه مقالات
- بلوط
- متن نو
- ما چند نفر
- آرزو نوری
- سیروس نوذری
- اسماعیل امینی
- مرتضی دلاوری
- بهترین شعرها
- مقداد قنبری
- شعر نو
- میثم ریاحی
- همراه با شعر
دستهها
ابر برجسب
حسنجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1403 12
- فروردین 1403 29
- اسفند 1402 24
- بهمن 1402 22
- دی 1402 30
- آذر 1402 16
- آبان 1402 29
- مهر 1402 26
- شهریور 1402 21
- مرداد 1402 27
- تیر 1402 30
- خرداد 1402 15
- اردیبهشت 1402 31
- فروردین 1402 27
- اسفند 1401 13
- بهمن 1401 7
- دی 1401 28
- آذر 1401 10
- آبان 1401 36
- مهر 1401 26
- شهریور 1401 25
- مرداد 1401 36
- تیر 1401 33
- خرداد 1401 17
- اردیبهشت 1401 35
- فروردین 1401 2
- اسفند 1400 21
- بهمن 1400 14
- دی 1400 14
- آذر 1400 31
- آبان 1400 27
- مهر 1400 37
- شهریور 1400 7
- مرداد 1400 9
- تیر 1400 24
- خرداد 1400 18
- اردیبهشت 1400 40
- فروردین 1400 9
- اسفند 1399 16
- بهمن 1399 7
- دی 1399 35
- آذر 1399 27
- آبان 1399 20
- مهر 1399 55
- شهریور 1399 10
- تیر 1399 3
- خرداد 1399 35
- اردیبهشت 1399 13
- فروردین 1399 40
- اسفند 1398 17
- بهمن 1398 20
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 4
- اسفند 1397 2
- دی 1397 2
- آذر 1397 1
- آبان 1397 6
- مهر 1397 4
- شهریور 1397 11
- مرداد 1397 3
- تیر 1397 3
- خرداد 1397 5
- اردیبهشت 1397 2
- فروردین 1397 7
- اسفند 1396 52
- بهمن 1396 49
- دی 1396 31
- آذر 1396 31
- آبان 1396 42
- مهر 1396 37
- شهریور 1396 28
- مرداد 1396 37
- تیر 1396 36
- خرداد 1396 34
- اردیبهشت 1396 21
- فروردین 1396 36
- اسفند 1395 27
- بهمن 1395 17
- دی 1395 14
- آذر 1395 31
- آبان 1395 31
- مهر 1395 33
- شهریور 1395 28
- مرداد 1395 30
- تیر 1395 27
- خرداد 1395 33
- اردیبهشت 1395 24
- فروردین 1395 32
- اسفند 1394 34
- بهمن 1394 23
- دی 1394 11
- آذر 1394 13
- آبان 1394 7
- مهر 1394 22
- شهریور 1394 9
- مرداد 1394 20
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 39
جستجو
آمار : 231070 بازدید
Powered by Blogsky
دیدگاه نادر نادرپور درباره سیاوش کسرایی
به مناسبت سالروز درگذشت سیاوش کسرایی؛
کسرایی به رغم ادعای تعهدش، شاعر بزمی است
تاریخ انتشار : شنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۰۸:۴۰
نادر
نادرپور در بیان دیدگاه‌اش درباره سیاوش کسرایی گفته بود: سیاوش کسرایی،
به رغم ادعای تعهدش، شاعر بزمی است که حتی در منظومه «آرش کمانگیر» نیز
زبان حماسی ندارد.
صدرالدین الهی در این گفت‌وگوی طولانی درباره سیاوش کسرایی از نادرپور سوال می‌کند که متن این پرسش و پاسخ در ادامه آمده است.
سیاوش کسرایی در دوره‌ای از شاعری‌اش نوعی نیمای تکامل یافته سیاسی بود بدون آنکه تیزپری‌های تخیلی نیمایی را داشته باشد و در دوران اخیر، تیزپری‌های خیالش جالب است ولی دیگر در حد نیما نیست. شما درباره کسرایی چه عقیده‌ای دارید؟
شاید سیاوش کسرایی، دست‌کم، در بخشی از دوران شاعری خویش لحن و لغات نیما را بهتر از هر کس دیگر تقلید کرده باشد:
ای بهار، ای میهمان دیر آینده
کم کمک این خانه آماده‌ست
تک درخت خانه همسایه ما هم
برگ‌های تازه‌ای داده‌ست
گاه‌گاهی هم
همره پرواز ابری در گذار باد
بوی عطر نارس گل‌های کوهی را
در نفس پیچیده‌ام آزاد
و باز شاید این توفیقی که کسرایی در پیروی از نیما داشته زاده ارادت بی‌شائبه‌ای بوده باشد که همیشه این یک نسبت به آن یک احساس کرده است. اما کسرایی فقط مقلد نیما نبوده و گاه‌گاه از سایر شاعران معاصرش نیز تاثیر پذیرفته و به یمن تجربه‌هایی که از تقلید نیما و تاثیر دیگران اندوخته، زبانی ویژه خود یافته است که گرچه بی‌نقص و استوار نیست، گاه رنگین و دلپذیر است.
بر روی هم، می‌توان گفت کسرایی نیز، مثل آن سه تن قبلی (سهراب سپهری، اسماعیل شاهرودی و منوچهر شیبانی)، به سبب سبکباری و کم اطلاعی از شعر پیشینیان، فقط زبان نیما را می‌شناخته ولی در کار تقلید از اغلب مقلدان او موفق‌تر بوده و آن‌گاه به دلیل طبع گرم و ذوق سیالش از هر چمن گلی چیده و از هر شاعر نکته‌ای آموخته و همه این‌ها را در شعر خود به کار بسته است.
داوری امروزین من درباره کسرایی این است که چیزی بر یافته‌های نیما نیفزوده، اما در ضمن تقلید از شیوه بیانش زبانی خوش‌آیندتر از زبان او آفریده و مع‌ذلک با فاصله‌ای بعید در قفای وی ایستاده است و بخشی از سخنش نیز، که غیر نیمایی بوده، به دلیل تعهدی سیاسی که از دیرباز به آن سر سپرده استقلالی برای قلمرو شاعرانه‌اش تحصیل نکرده است.
کوتاه سخن آنکه، سیاوش کسرایی، به رغم ادعای تعهدش، شاعر بزمی است که حتی در منظومه «آرش کمانگیر» نیز زبان حماسی ندارد و فاصله رنگینی طبعش هم با بزرگی شاعرانه چندان اندک نیست:
ای عطر ریخته
عطر گریخته
دل عطردان خالی و پر انتظار تست
غم یادگار توست.
.
یکشنبه 27 بهمن 1398 ساعت 16:34
سلام. همین‌طور است. اصولن نادرپور هرگز منتقد خوبی نبود و نه شیوه‌ی علمی نقد را می‌دانست و نه شخصیتش طوری بود که به او اجازه دهد نقد منصفانه و غیر مغرضانه داشته باشد. او شاعری بیش از حد خودپسند و از خودراضی بود که چشم دیدن هیچ شاعری را محبوبتر و مطرحتر از خودش نداشت و در مجموع شاعری حسود و خودبین بود، برای همین هم خواسته یا ناخواسته و دانسته یا نادانسته صحبت هر شاعر دیگری که می‌شد عیبی بر او می‌گذاشت و سعی می‌کرد او را کوچک و بی‌هنر جلوه دهد یا هنرش را بیالاید.
آدرس مطلب من
https://banvit.blogsky.com/1395/09/23/post-518/%D8%AD%D9%85%D8%A7%D8%B3%D9%87-%D8%A2%D8%B1%D8%B4-%D9%85%D8%B1%D8%AD%D9%88%D9%85-%D9%85%D9%87%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%D8%A7%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D8%B1%D8%A7%D8%AB%DB%8C-%D9%BE%D9%88%D8%B1
سلام و عرض ادب.بنده حقیر در معرفی کتاب حماسه آرش سروده مهرداد اوستا سعی کرده ام ویژگی های کار مرحوم کسرایی را بطور خلاصه بیان کنم.
نظر بنده حقیر اینست که مرحوم نادر پور با همه تسلطی که به شعر و تصویر آفرینی داشت درزمینه نقد گاها جانب انصاف را رعایت نکرده است.
آنکه شاعر بزمی است جناب نادرپور است نه سیاوش کسرایی. سیاوش کسرایی شاعری اجتماعی- مردمی است و شعرش از کسانی چون نادرپور که شاعرانی رمانتیک و احساساتی‌سرا بودند خیلی جلوتر و بالاتر و نزدیکتر به نیما یوشیج ایستاده است. آرش کمانگیر هم هرگز ادعا نداشته که شعری حماسی است بلکه هم خود کسرایی و هم مناسبتی که آرش تحت تأثیر آن سروده شده، به روشنی نشان می‌دهد که این یک شعر تراژیک- استوره‌ای است و تراژدیهای نمایشی کهن را به یادمی‌آورد، مانند استوره‌ی تراژیک پرومته در زنجیر.