نه سالگی سیولیشه / محمد رضا راثی پور

به یاری باریتعالی و در سایه تشریک مساعی و اهتمام اساتید و دوستان عزیزی که در طرز نیمایی طبع آزمایی می کنند این نشریه اینترنتی که حکم نشریه اختصاصی شعر نیمایی را  دارد به نه سالگی رسید.اول از همه خدا را شاکریم که برای  این کمترین اسباب  این امکان و حوصله را فراهم آورد.قرار بودنوشته استاد رضا همراز محقق برجسته ادبیات  زینت بخش سرمقاله این شماره باشد که متاسفانه با توجه به ابتلا به کرونای حضرتشان  و تالم ها و عوارضی که دارد این توفیق برای ما  میسر نشد.

قبل از همه عارضم که شعر نیمایی جریانی پویا و زنده است و جوی خروشانیست که سنگلاخها و سدها را پشت سر می گذارد و هیچگاه از جریان باز نمی ماند و به تلاش و تکاپوی بی رمق هزاران همچو مایی نیاز ندارد .این ماییم که از شعر نیمایی و جریان ارجمندش اعتبار می گیریم و قلم زدنمان سمت و سو و هدف می گیرد . لذا از این لحاظ مدعی هیچ چیزی جز خدمتگذاری اهل ادب نیستیم.

به قول اخوان فقید ، ما شاگرد همه کسانی هستیم که استادند.استاد بزرگوار عاطف راد ، استاد سعید سلطانی طارمی ، استاد محمد علی شاکری یکتا و علی رضا طبایی و سید علی می افضلی و ....بزرگواران دیگری که در این وانفسا و ایام عسرت وقت عزیزشان را به این وجیزه مبذول می کنند و شاهکارهای ذوقی شان به کلبه ی بی ریای سیولیشه اعتبار می دهد.

سیولیشه هر ایراد و کم و کاستیی داشته باشد پاتوقیست برای شاعران نیمایی و مقالات و مطالبی که به شعرای متقدم و متاخر این طرز خاص اختصاص داده شده است.

علاقه مند شعر نیمایی از این کلبه بی ریا دست خالی بر نمی گردد.

اگر ازجانب  نیمه پر لیوان به قضیه نگاه کنیم این بنده کمترین از زحمتی که در این کار کشیده ام و وقتی که برای این کار گذاشته ام ده برابر و بلکه بیشتر بهره ور شده ام.اول اینکه یاد گرفته ام در طول این ایام چگونه روا داری و تسامح داشته باشم و حتی نظریات مخالف خودم را منتشر کنم و کسانی را معرفی کنم که مرا اصلا تایید نمی کنند. یاد گرفته ام چگونه امکانات یک سایت را در یک وبلاگ پیاده کنم  و نیز یادگرفتم چگونه برای انتشار ویژه نامه ها برنامه ریزی کنم.امید وارم آن توان و حوصله را داشته باشم که برای بیست سالگی سیولیشه نیز مطلب بنویسم.