آخرین اسفند / محمد علی شاکری یکتا

خورشید اگر به راز افق پی برد

برهان زنده بودن خود را

در سرخی سپیده ی ما می دید

هنگام رقص تازیانه که می پیچید

همراه تندباد که می توفید

در جشن سالیانه ی سلّاخی زبان.

هرگز سکوت حادثه ها را شنیده ای؟

بگذار

از مرز خشکسالی صد ساله بگذریم

فریاد واژگان فروخورده

منظومه ی رهایی انسان است

در ظلمت هزاره ی اهریمن.

«آخرین چهارشنبه ی سال ۱۳۹۹ خورشیدی»

*

https://t.me/mayektashakeri