تو نباشی / محمد ابرغانی

تو نباشی همه شب می میرم

مرگ هر آینه محتوم منست

تو نباشی چه تواند بتپد در سینه

تو نباشی به رگانم که چه کور است و چه سوت

چه بیارد جریان

تو همان آب حیاتی که اگر بر سر گورم آیی

از لحد رقص کنان بر خیزم