شعر من / یلدیز تیلبه

شعر رهایی است نجات است و آزادی است  ، تردیدی ست که سرانجام  به یقین می گراید

و گلوله یی  که به انجام کار شلیک می شود.آهی به رضای خاطر است از سر آسودگی .

سلاح شاعر کلمات است که می تواند قلب نامردمی راآماج خشم خود قرار دهد

کاهایی که من مرتکبش شدم از زندگی روزمره سرچشمه گرفته ام.آموزگاران من همین مردم معمولی با لباسهای دست دوم و عرق کرده هستند.

شما به این ظاهر های گاه نفرت انگیز و چندش نگاه نکید.چه بسا درون هر یک بایزید بسطامی و عارف و فیلسوفی پنهان شده

شعرهای من فقط قصه من را تعریف نمی کنند، بلکه داستان همه را بازگو می کنند، به همین دلیل است که مردم به آنها گوش می دهند

من حتی نمی توانم به برخی ازشعرهایم  گوش دهم، زیرا آنها واقعاً دردناک هستند