روزانهها
همهپیوندها
- صیانت شعر
- شهرستان ادب
- نور هان
- متن نو
- آوانگاردها
- انجمن ادبی نیماژ
- معاصر خوانی
- خوابگزار
- طرفه
- شورش شعر نو
- آنتولوژی
- کافه
- شعر مانا
- گنجینه ی بهترین شعرها
- ابری ترین آواز
- کوچه - پیمان طالبی
- علی داوودی
- گلشهر شعر
- آرایه ها
- بفرمایید
- آپلودر
- مهر و ماه - انتخاب شعر
- نقد ادبی
- خبر بان
- کافه کلمه
- پایگاه مقالات
- بلوط
- متن نو
- ما چند نفر
- آرزو نوری
- سیروس نوذری
- اسماعیل امینی
- مرتضی دلاوری
- بهترین شعرها
- مقداد قنبری
- شعر نو
- میثم ریاحی
- همراه با شعر
دستهها
ابر برجسب
حسنجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 24
- اسفند 1402 24
- بهمن 1402 22
- دی 1402 30
- آذر 1402 16
- آبان 1402 29
- مهر 1402 26
- شهریور 1402 21
- مرداد 1402 27
- تیر 1402 30
- خرداد 1402 15
- اردیبهشت 1402 31
- فروردین 1402 27
- اسفند 1401 13
- بهمن 1401 7
- دی 1401 28
- آذر 1401 10
- آبان 1401 36
- مهر 1401 26
- شهریور 1401 25
- مرداد 1401 36
- تیر 1401 33
- خرداد 1401 17
- اردیبهشت 1401 35
- فروردین 1401 2
- اسفند 1400 21
- بهمن 1400 14
- دی 1400 14
- آذر 1400 31
- آبان 1400 27
- مهر 1400 37
- شهریور 1400 7
- مرداد 1400 9
- تیر 1400 24
- خرداد 1400 18
- اردیبهشت 1400 40
- فروردین 1400 9
- اسفند 1399 16
- بهمن 1399 7
- دی 1399 35
- آذر 1399 27
- آبان 1399 20
- مهر 1399 55
- شهریور 1399 10
- تیر 1399 3
- خرداد 1399 35
- اردیبهشت 1399 13
- فروردین 1399 40
- اسفند 1398 17
- بهمن 1398 20
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 4
- اسفند 1397 2
- دی 1397 2
- آذر 1397 1
- آبان 1397 6
- مهر 1397 4
- شهریور 1397 11
- مرداد 1397 3
- تیر 1397 3
- خرداد 1397 5
- اردیبهشت 1397 2
- فروردین 1397 7
- اسفند 1396 52
- بهمن 1396 49
- دی 1396 31
- آذر 1396 31
- آبان 1396 42
- مهر 1396 37
- شهریور 1396 28
- مرداد 1396 37
- تیر 1396 36
- خرداد 1396 34
- اردیبهشت 1396 21
- فروردین 1396 36
- اسفند 1395 27
- بهمن 1395 17
- دی 1395 14
- آذر 1395 31
- آبان 1395 31
- مهر 1395 33
- شهریور 1395 28
- مرداد 1395 30
- تیر 1395 27
- خرداد 1395 33
- اردیبهشت 1395 24
- فروردین 1395 32
- اسفند 1394 34
- بهمن 1394 23
- دی 1394 11
- آذر 1394 13
- آبان 1394 7
- مهر 1394 22
- شهریور 1394 9
- مرداد 1394 20
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 39
جستجو
قصیده/محمد رضا راثی پور
تنهاست در تفته زار بیابان
سر بر بلندای افلاک سایان
همچون سرود بهاران شکفته
در ذهن تب کرده ی دشت عطشان
هر چند راه گلویش گرفته
از گرد باد و هریوای طوفان
امیّد سبزش نمیرد که یک روز
می یابد این دشت خشکیده ، سامان
او نخل فیاض امّید بخش است
بر تشنه کامان صحرای عطشان
که دیدنش خسته پایان ره را
عیسی صفت می دمد شوق در جان
نخل این مسیح مجسم ،هماره
آرد به یادم غریب بیابان
هردم تداعی شود در خیالم
تنهائی آن سوار پریشان
تنهاست در تفته زار بیابان
در حلقه ی لشکر آل سفیان
از هر جهت گشته کانون پرخاش
از هر طرف گشته آماج پیکان
تا لب گشاید به فریاد، آواش
گردد در آن شورش کور پنهان
داغ رفیقان و زخم خیانت
کرده غم و درد او را دو چندان
هردم تنوره کشد نار خشمش
خواهد بر آرد دمار حریفان
بر جا نشاند ولی بردباری
چون آب ، کافتد بر آتش، شتابان
ناباورانه بیندیشد اینک
در این چنین قحط آزرم دوران :
آه این همان کوفیانند آیا؟
که خوانده اندم بدین شهر مهمان
آنها که گفتند بر نخل هاشان
اینک ثمر داده آمال عصیان،
آنها که گفتند وقتی بیائی
کاخ ستم را بسازیم ویران!
هان پس چه شد نامه های دروغین
هان پس چه شد آن همه عهد و پیمان
حقا سزاشان زیاد و یزید است
حقا سزاشان زیانست و خسران
گوئی ندارد بجز بند این شهر
گوئی ندارد بجز زهر این خوان
مردانگی شد در این عهد معدوم
شرم و حیا شد در این نسل پنهان
با این تذبذب نیابند هرگز
بر جبن تاریخی خویش درمان
فریاد دردش که در دشت پیچد
در لرزه آرد فلک را نُه ارکان:
هان تیغ ها ! این من و این تن من!
آماده من آمدم سوی میدان
گر مرگ من می کند زنده دین را
می گردم از هرچه هستی ست عریان
* *
گفتم مسیحی مجسم بود نخل
که تشنگان را دمد شوق در جان
او هم مسیح فداکار دین بود
از خون او زنده شد دین یزدان
بخشش در انسان فروغی اثیریست
از جلوه ی بحر فیاض رحمان
خاصه اگر باشد آن بخشش جان
اوج تعالی ست در روح انسان
آفاق همواره بادا سیه پوش
در سوگ آن آیت عشق و ایمان
بهار 71 ( اصلاح در سال 91)
سلام بر استاد خوش عمل عزیز
از اینکه قصیده بنده را پسندیدید خوشحال شویم.
در حقیقت در محضر استادی چون شما درس پس می دهیم
قصیده ای بس فاخر و دلرباست.از هر جهت همه چیز تمام است.ایراد عروضی اصلا ندارد.قافیه ی شایگان کجا بود؟شتابان کجا با سایان شایگان قافیت است؟حتی اگر قافیه ای شایگان باشد استفاده از آن یکی دو بار در قصیده ی بیست بیتی مجاز است.
جناب راثی با این نقدی که بر شعر من کردی بهانه دادی دست من که شعرت را شدید تر نقد کنم پس به قول معروف موشک جواب موشک:
دو قافیه سایان و شتابان ، شایگان هستند که از عیوب قافیه شمرده می شود.
البته مثل اینکه در نسخه اولیه قصیده که سالها پپیش شنیده بودم شایگان بیشتر بود و استاد نظمی به آن اشاره کرده بود.
دوم اینکه شعرت حالت نثر و داستان دارد با یک مقدمه چینی شوع می شود و بعد می رسی به اصل مطلب.یعنی یک کار کوششی است نه یک کار کششی
در این 30 بیت حتی یک بیت هم چشمم را نگرفت.باور کن حتی یک بیت.
البته قصیده است که دیگر.فقط بازی با کلام است .بنشین و برای بیست سال دیگر اگر تا آن وقت زنده بمانی اصلاحش کن.بلکه چیز متوسطی از اب در آید.
اما یک مسئله دیگر
فکر می کنم در صنعت ترصیع زیاده روی کردی فقط برای اینکه قصیده ات بلند تر شود:
گوئی ندارد بجز بند این شهر
گوئی ندارد بجز زهر این خوان
مردانگی شد در این عهد معدوم
شرم و حیا شد در این نسل پنهان
یا
از هر جهت گشته کانون پرخاش
از هر طرف گشته آماج پیکان
آقای راثی پور، دست شما درد نکنه. جالب بود، مع هذا جداً چنین آرزویی که در زیر آمده می توانست در آن دشت عطشان از ذهن قهرمان شهید داستان گذشته باشد؟
حقا سزاشان زیاد و یزید است
حقا سزاشان زیانست و خسران
شاید به همین دلیل است که اکنون آفاقیان غربی را آسوده خیال و آفاقیان عراقی و سوری و عرب و ... را سراسر سیه پوش و در سرگردانی و در سیه بختی و در سوگ می بینیم!
آفاق همواره بادا سیه پوش
در سوگ آن آیت عشق و ایمان
سلام و عرض ادب
البته در این بیت تصرفی کردم در این جمله معروف
الناس علی دین ملوکهم
در ضمن حضرت علی در مذمت اهل کوفه فرموده بودند: حکمرانان هر قومی لایق همان قوم هستند.