وقتی که نیستی/علیرضا فولادی

وقتی که نیستی

جز دوستت ندارم اجباری

چیزی دوای درد دلم نیست؛

گاه 

آدم چه زود حرف دلش را

تغییر می دهد،

بی آن که اعتراف نقابش

حتی در آینه

کمرنگ تر شد.

آه!

بابد بکوچم از تو و از هرکه مثل توست!

بابد دوباره دوست بدارم،

حتی اگر کشند به دارم!