سه اپیزود برای گذرگاه/محمدعلی شاکری یکتا

**

اپیزود یک:

*

شبانه از بازار های قدیمی می گذریم.

در بوی عنّاب و سدر و ترانه

دست در دست

شانه به شانه

سرخوش از نور وحشی فانوسکی

بردیوار چارسوق .

ساعت های مچی را دور می اندازیم.

موبایل ها را لعنت می کنیم

اسکناس ها را مچاله .

زیر نویس:

نوگرا هم که باشیم

دق می آوریم از نجاست تلنبار

درماهواره ها

و امواج تهوع آور.

اپیزود دو:

*

شبانه ورق می زنیم

کتاب تاریخ های خونالود را.

شبانه فکرمی کنیم به سرزمینی

که دیو و پریِ قصه هایش

پوستی خورشید گونه دارند

و آدمیزادش

رؤیایی که دوزخ را به فردوس بدل می کند.

اپیزود سه:

*

لوطی مست

تلوتلو می خورد و صدایش

از گذرگاه دلباختگی پر می کشد:

"بیا برویم

از این ولایت ،

من و تو!"

شانه به شانه ی رندان پشمینه پوش و

عیاران عاشق

که کرور کرور سنبله ی گندم

تابستانشان را زر اندود می کند.

اینجا

خانه ی مردانی گورزاد است

دست در ساعد پریان سفلیسی

با انبوه گیسوانشان.

این شهر را می گویم........

*تابستان امسال " طعم گیلاس " نمی دهد.به همین خاطر این شعر سه اپیزودی را با یاد عباس کیارستمی که افتخار سینمای آزاد و غیر دولتی ایرانزمین است مرور می کنیم.