داد هم /لا ادری

من به داد تو

تو به داد من

ما به داد هم دگر نمى رسیم

قصه هاى خوب دور هم

مال روزگار دور بود

این خیال خوش، خیال همدلى

یک خیال، آرزو، عبث، حباب 

یک خطاى دید یا

بازى شکست نور بود

روزهاى ساده ى گذشت و اعتماد

روزهاى خوب کودکى گذشت

آن زمان که هدیه ها مداد رنگى و

برگ خشک لاى صفحه ى کتاب بود

آن زمان که دردها و غصه ها

حرف هاى هم کلاسى و

نمره ى علوم و دینى و حساب بود 

آن زمان دگر گذشت و رفت

آن حباب هم شکست و ریخت

روزگار، روزگار قلب هاى قلب

روزگار رنج و حسرت است

روزگار میله هاى خاردار دور هر حیاط

روزگار قفل و بست هر در و دهان و فکر

روزگار آهن و بتن

روزگار نامه و کتاب برقى و

بوسه ى مجازى است و خنده هاى یک ورى

روزگار، روزگار فاصله

روزگار، روزگار بُعد و غربت است