جای خالی مرا / سعید سلطانی طارمی

مُرده‌ام.

جای خالی مرا به یک درخت داده‌ای.

روزها 

می‌روند و خاطرات ما

کهنه می‌شوند 

و درخت تو

خاطرات کهنه را به کام می‌کشد

و بزرگ  می‌شود

و ستارگان

روی برگ‌های تازه‌اش

وَرجه وُرجه می‌کنند

جای پایشان 

نام من تنوره می‌کشد

و تورا به نام‌های ناشناس تو

بانگ می‌زند.

از درخت کنده‌ می‌شوی

و میان آسمان و من

چرخ می‌زنیّ و 

              چرخ می‌زنیّ و چرخ.

یک دوچرخ مانده تا دهان من 

سیب می‌شوی

می‌شناسمت و شکر می‌کنم

گرچه مرده‌ام

یک درخت روی گُرده‌ام

سرکشیده‌است

                               11/2/91