سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

در سوگ امید / اقبال مظفری



زاین چرخۀ بیهوده، این چرخِ سپنجی

فرجام این راه

ناخوانده و نادیده پیداست

مرگ است و هرجا هرچه هر کس گفت، رؤیاست

از ما چه مانَد روزگاران را به جر یاد؟

با ما چه ماندْ از روزگاران جز دلی تنگ؟


باور نمی‌کردیم سودا و سرود و سِّر او را

گر خود نمی‌خوانیدم پُشت و روی آن سنگ

یا گر نمی‌دیدیم هرگزآسمانهایی دگر را با همان رنگ!


یازدهم شهریور ما 1396 هفتمین روزِ پر کشیدن امید

#اقبال_مظفری 


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد