گذشته است بهاران و رحمت باران
دریغ رایت سبزی که بر فرازد باغ
مگر تعدی تاتار
طلسم نازایی را در این دیار دمید
که خاطرات تباهی نمی رود از یاد
در این شتاب شکوفایی
نشسته ایم تماشا هلاکت خود را
قیامتی ست در این ساعت شنی انگار
دریغ رایت سبزی که برفرازد باغ دریغ لالهی سرخی که برفروزد دشت ... آقای راثیپور گرامی با درود از خواندن شعر دلنشینتان لذت بردم. سپاس.
دریغ رایت سبزی که برفرازد باغ
دریغ لالهی سرخی که برفروزد دشت
...
آقای راثیپور گرامی
با درود
از خواندن شعر دلنشینتان لذت بردم. سپاس.