مقوله غایب / محمد رضا راثی پور
مقوله غایب فرهنگ و ادبیات به هر اندازه که مورد غفلت مصادر امر و متولیان قرار گرفته و در گرد و غبار مسایل روزمره و سیاست ورزی های شتابزده و بی مطالعه به حاشیه رانده شده باز در محاق فراموشی نرفته و حضور سنگین خود را تحمیل کرده است.
گیرم بهانه مصادر امر مشکلات و مسائل روزافزون ساری و جاری و عدم تخصیص بودجه و اعتبار و کادر مجرب باشد .
اما مادام که نبض تپنده و حنجره ی گویایی در این اکثریت ساکن و ساکت به ناچار و به ناگزیر وجود دارد این مطالبات پژواک و بازتاب می یابد و هستند دست از جان شستگانی که مغلوب بها و بهانه عافیت طلبی نمی شوند.و کاستی ها و کژی ها را به هر وسیله گیرم ناساز و ناموزون فریاد می زنند و گلبانگ حق طلبانه شان بوق و کرنای دروغگویان و جادوگران را رسوا می کند.
مثال بارز این مدعا زندگی ارزشمند استاد بلامنازع آواز و موسیقی محمد رضا شجریان است که در سراسر حیات پربارش جز به اعتلای فرهنگ و دید جامعه فکر نکرد.و به تعبیر حتی دشمنانش در انتخاب شعر و موسیقی و نوازنده به متوسط و کم بسنده نکرد.کوشید تا فاخر ترین شعرها و آهنگها را تلفیق دهد و اثری در خور و جاودانه بیافریند چنانکه انتخاب اثری برتر از ایشان با تعوجه به سطح بالای آثاری که دارد مشکل می نماید.
در ایامی که تیغ عداوت ساری و جاری بود و پاسخ هر اعتراض گلوله بود سرود تفنگت را زمین بگذار حتی به بهای حذف از صحنه موسیقی نشان از شجاعت و مردم دوستی این هنرمند بزرگ داشت.بودند هنرفروشانی که بی توجه به مردم در آغوش ارباب قدرت در غلطیدند و از چشم روزگار افتادند.عیار هنر تنها در این لحظات حساس مشخص می شود و استاد سیاوش وار از این امتحان سربلند بیرون آمد.و به شهرت طلبان آموخت که می توان و باید هم در زمان انتخاب بین شر و صلاح ملاحظه سود و زیان را نکرد.این رویه الگویی شد تا خیلی از هنرفروشان به خود بیایند و در مقام قضاوت و جهت گیری مجیز گوی ارباب قدرت نباشند
هنرمندان و ارباب فرهنگ معیار و ملاک زنده بودن جامعه اند،و در قرار دادی نا نوشته صیانت و حراست از حق و حقیقت را وجهه همت خود قرار داده اند ، اگر معدودی فریفته زر و زور قدرت مداران می شوند اکثریتی پاکدست همیشه وجود دارد که کمر به رسوا کردن سیاهکاران بسته است.
