سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

به استقبال بهار /lمحمد جلیل مظفری


http://s3.picofile.com/file/8206608868/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84_%D9%85%D8%B8%D9%81%D8%B1%DB%8C.jpg

گفتیم اگر بهار بروید باز
گل در کویر خاطرمان روید
تقویم را گرفته غبار غم
باران غبار کهنگی اش شوید

گفتیم اگر شکوفه برآرد یاس
شب بو کند به غمزه فریبایی
می گسترد لطافت ِ چترش را
باران به کوچه های تماشایی

دیدیم ظلمت است و پریشانی
این جا چراغ ها همه خاموشند
شادی و عشق و خاطره ها یکسر
از یاد مان چه زود فراموشند

ما داغ ِ بغض های فرو خورده
ما روح سرد فاصله ها بودیم
وامانده ایم در شب یلدایی
آن شب که تا سپیده نیاسودیم

ما را سکوت سرد گلو گیری
از یاد ِ‌ باد های بهاری برد
حتی نشان داغ ِ‌دل ما نیز
در داغزار ِ دامنه ها افسرد

یک تکمۀ بهاری و سبز ای وای
کو بشکفد به پیرهن بستان؟
دردا دریغ از نفسی ساحر
حالی دوباره قصه ی پاییزان

#محمد_جلیل_مظفری

دو شعر کوتاه/امیر دادوئی

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

مدیر مسئول/لطف الله شیرین زبان

یکی از همکارانم را به عنوان مدیر مسؤول نشریه داخلی بیمارستان تعیین کرده اند؛ بعد از حدود دوسال یک نشریه سی صفحه ایی چاپ کرده است حالا برای خودش حس مدیر مسؤولی احساس می کند و هر موقع به پیشم می آید نگاهی به نشریاتی که خریده ام می کند و می گوید: مدیر مسؤول این مجله کیه؟

هر کدام از نشریات را معرفی می کنم و می گویم: این فلانکسه و فلان مدت هم در زندان بوده و ...

بدون اینکه حتی نشریه را لمس کند آهی از ته دل می کشد و می گوید: ببین چه شغل پرمخاطره ایی برای خودمان انتخاب کرده ایم یکی نبود بگوید نانت نبود آبت نبود مدیر مسؤول شدنت چه بود؟

انسان عصر ما/ سعید سلطانی طارمی

با تبریک روز جهانی زن


او پیش از آن که آهو باشد

یا پیش از آن که آه

او پیش از آن که آتش باشد

یا پیش از آن که ماه

انسان عصر ماست

یک زن، که در اداره ی خود کار می کند

و کیف کوچکش

از زندگی پر است


او با حضور روشن خود در میدان

ابهام رازوار حیاتش را

از سایه های گنگ برون می ریزد

و بوی خویش را

در آب و خاک و آتش ما جاری....

این سان

جریان عادی نفسش را

بر اعتماد خفته ی هستی

حک می کند

و مثل یک نشان عمومی

در هر کجای هستی امروزی جهان

لبخند می زند

حتی اگر

با بادهای گمشدگی

که از چهار سوی جهان می وزند

خم می شود، نمی شکند


او ،

از خانه تا کرانه های جهان کار می کند

و مثل یک سرود عمومی

از هر زبان که می شنوی زیباست

                                                          

                                                   

                                                                         

تلنگر/ظریفه رویین


به احساس شیشه

                      تلنگر ،

 صدای شکستن 

کجا باز با سر،غرور عزیزی

زمین خورد 

                 دلی مرد