مجموعۀ " داش آکُل کوچه های خالی ست دلم "/ حسین کریمی /چاپ انتشارات آثار برتر 1394 /کوروش آقا مجیدی

1

گفتیم : پرنده ! آسمان را خط زد

گفتیم : گرسنه ایم .. نان را خط زد

گفتیم : خدای مهربان ظالم نیست

خندید و خدای مهربان را خط زد

2

تن ! تابلوی داغ درفش است رفیق

دل ! موزۀ صد هزار نقش است رفیق

گفتند : وطن ! تازه به یادم آمد

تنها وطنم دو لنگه کفش است رفیق

3

آلوده ام آه ! شست و شو می خواهم

دستی به سرم بکش ، اتو می خواهم

عید آمده شوق وصلۀ نو دارم

پیراهن پاره ام ، رفو می خواهم

4

اشعارم را خشاب خور خواهم کرد

فریادم را گروه کُر خواهم کرد

تا خوب به گوش کور و کر ها برسد

هر روز نوار غزّه پر خواهم کرد

5

آمار وصال را نجومی کردی

بلخ دل ما بود که رومی کردی

پیش از تو همیشه عشق ، درباری بود

ای شمس ! تو عشق را عمومی کردی

6

مثل شتر جنگ جمل ، برگشته

چون حاجّ زنبور عسل ، برگشته

خودسازی انقلابی اش را داری ؟

مودار به حج رفته ، کچل برگشته

7

جانم به لب آمد از صبوری ، برگرد

بس نیست سفر ؟ چقدر دوری ؟ برگرد

با حال و هوای جمعه مشکل داری ؟

آقا شب چارشنبه سوری برگرد ...!!!

8

تنها زن و شوهریم ، همدم نشدیم

هر چند که محرمیم ، مرهم نشدیم

بیرون اتاق ، کفش هامان جفتند

اندازۀ کفش هایمان هم نشدیم

9

از دست تو ای سادۀ فوق العاده

یونان دلم به هرج و مرج افتاده

جمهوریت کدام افلاطونی

کاینگونه دلم به کودتا تن داده...!؟!؟

10

کوچک بودم ، شما بزرگم کردید

درّنده و لجباز و ستُرگم کردید

لعنت به تمام گوسفندان جهان

با بع بع ابلهانه ، گرگم کردید

11

وا کن گره از زلف که شب می خواهم

ای نخل ، نگاهی که رطب می خواهم

ارشاد مجوز بدهد یا ندهد

کوتاه نمی آیم و لب می خواهم

12

آن مسئله ام که راه حل می خواهد

آن کاسۀ زهرم که عسل می خواهد

دست من و دکمه های پیراهن تو

بازو بگشا دلم بغل می خواهد

13

در سرو ، پی شاخۀ تر می گردد

از نالۀ سرو ، با خبر می گردد

این شاخه که امروز از من می چینی

یک روز آخر ، دسته تبر می گردد