رکود/محمد رضا راثی پور

شهریور ماه برای علاق مندان شعر و ادبیات یاد آور ایام خاموشی دو شاعر شهیر معاصر، مرحوم مهدی اخوان ثالث و شهریارست .دو شاعری که به سهم خود و با قابلیتهایی که داشتند آفاق جدیدی را فرا روی شعر معاصر گشودند و اثری ماندگار در شاعران پس از خود گذاشتند.بحث در مورد وسعت و دامنه تاثیر این دو شاعر بزرگ از چشم تیز بین محققان ادبی پنهان نمانده و از ابعاد گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است.هدف نگارنده از اشاره به این موضوع احساس غبنی است که چرا دیگر این شاعران موج آفرین تکرار نمی شوند.چرا با وجود به عرصه آمدن شاعرانی که از حیث معلومات اکتسابی و قریحه خدادادی از هر حیث در نهایت کمال هستند دیگر چنین تاثیر و موج آفرینی احساس نمی شود و آیا رکودی که فعلا گریبانگیر اقتصاد شده به ادبیات هم تسری یافته و شاهد بی اقبالی و عسرت بازار شعر هستیم؟

بدون سامان یافتن وضعیت آشفته فرهنگ و ادبیات یک نسل هیچ خشت تمدنی روی هم گذاشته نمی شود و انتظار پیشرفتی در شاخص های علمی و اقتصادی نمی رود.

این خطر جدی که ممکن است تیشه به ریشه ادبیات این مرز و بوم بزند شایسته بذل توجه است و نباید از آن آسان عبور کرد.بنده حقیر گاها در این خصوص با دوستان تبادل نظر کرده ام که کمابیش  متوجه این قضیه هستند ولی نوعی رخوت و بی انگیزگی جاری و ساری شده است که مجال واکنش را از ما سلب کرده است.

مگر حادثه غیر مترقبه و اتفاقی رخ دهد که این فضای رخوت و سکوت را دگر گون کند