مجیز / حبیب یزدانی

یک عدّه مجیز می‌نویسند

در مدح عزیز می‌نویسند

دریاچه اگر کـویر گردد

آنرا چو ونیز می نویسند

درباره دشمنان فرضــی

پیوسته  و تیز می‌نویسند

چون دشمن آرامش و صلحند

از جنگ و ستیز می نویسند

مسئـولی اگر فرار کرده

در ذَّمِ گـریز می نویسند

یا مبلغ اختلاس ها را 

در حد پشیز می نویسند

 از عیب خودی ز روی اجبار

یک جمله ریز می نویسند

عیب و هنرش را که نمودی

"چوخ ساده" وات ایز می نویسند

این بی هنران بدون وقفه

در نامه دو چیز می نویسند:

بر غیر خودی «شرنگ طعنه»

بر شیخ «پلیز» می نویسند