قصه های سیاه / محمد علی شاکری یکتا

آری

همیشه قصٌه همین است:

...و شهرزادِ خرامان

در لحظه ی فراز و فرود شبانه ها

نجواگر آمد و شعری سرود و رفت.....

دیگر چه باک؟

تار ِصوتی از این پس 

زخمی ترین نشان

برسینه ی سکوت.

گوش تو و نوازش و نرمای لاله ات.

بدنیست تا بسوزد

این خیمه گاه که سلطانش

افلیج داغ خورده،

شیدای قصٌه های سیاه است.

خرداد ماه ۱۳۹۹

htt://t.me/mayektashakeri