لبریز/زهرا نعمتی

لبریزِ احساسی و بی طاقت

درگیررنج وغصه وغربت

هر لحظه وهر روز وهر ساعت

وقتی دلت ،گیرِ کسی باشد

سر می کنی با هر نداری هات

با دردها وزخمِ کاری هات

وقتی که قابِ بی قراری هات

بی تابِ تصویر کسی باشد

می آیی از شبهای پی در پی

از رخوتِ پاییز  و سوز دی

آخر چگونه! تا کجا! تا کی!

قلبت به زنجیرِ کسی باشد

چون موج می آیی و می کاهی

با هر شبِ ولگرد همراهی

با روزهایی که نمی خواهی

بعد از تو تقدیر کسی باشد

هم می زنی در قهوه فالت را

آرامشِ هر قیل وقالت را

هی خواب می بافی خیالت را

شاید که تعبیر کسی باشد

پر می شوی از باید وشاید...

بالت به پروازی نمی آید

دل، آسمانها را ...چه می داند!

وقتی زمین گیر کسی باشد

خواهی نخواهی، هرطرف هرجا

غم می رود از شانه ات بالا

دنیا پر از اندوه وتنهایی ست

بی آنکه تقصیر کسی باشد