دنیا /محمدعلی شاکری یکتا

آری خوش است بر ما

دنیای زیر پایمان

از ارتفاع نه چندان پست

هنگام بر جهیدن و افتادن

بر خشکساله های زمین

خشکی تر از ترک خاک رُس

کف رودی رهاشده.

باری!

برای رفتن  به پهنه ی نیزار

باید صدای هوبره ها را بشناسم

دریاچه نمک می داندم هنوز

چشمی گشوده دارم پایم 

هنوز هُرم تفنگی شوره زار را می فهمد.

دیشب خبر رسید

بدر تمام ماه

در آب های تجن رقصید.

پلنگ زخمی مازندران!!

دلتای تکه پاره به دریا را

می دانم و هنوز نمی دانم

دوباره آمده بودی

که از بهار بپرسی

کدام قلّه مِه آلودست؟

کدام صخره به تنهایی تو خواهد بود؟

اینجا

راه گریز را انسان نشان نمی دهدت

حالا فرار کن!

عقاب پرگشوده ی البرز  دیده بر راه است.

۵ اردیبهشت 

https://t.me/mayektashakeri