بداهه / محمد رضا راثی پور

دیریست یک خطای مسلم  شکسته ست
با ثقل ظالمش
ارکان این سریر کهن را
دیریست عامدانه گسسته ست
هر آنچه را که بافته با زحمت
نظم قدیمی خرد جمعی


آنگونه ای که چنگیز
بر گله های گور طمع ورزید
این اشتباه محض
بسته کمر به محو زلالی ها
بسته کمر به غارت زیبایی
می خواهد از تمامت این خاک تیره روز
جز گور آرزو ننهد،بر جا

پیچیده در ملافه و لفافه
پیچیده در حماسه و اسطوره
هر نطفه حرام که تاریخ روسپی
با نام قهرمان
      به در خانه مان گذاشت
صد بار بدتر از ملخ و مور و صاعقه
جز نکبت و تعصب و کین  دانه ای نکاشت

یک روز اگر چه دیر
یک پابرهنه ای که چنان نیز خاص نیست
- تنها گرفته بهره ناچیزی ازجنون و  شجاعت -
مبعوث می شود که براندازد
از روی بردیای دروغین نقاب را
یک روز اگر چه دور
یک بانگ بی محل که خروسی تصنعیست
برهم زند تسلسل ادوار خواب را

یک روز اگر چه دیر
یک روز اگر چه دور