کار جهان به تار موی تو بند است / محمدعلی شاکری یکتا

*
عجب سماجت خوشرنگی!
حتی نمی گذاردم این بار
از تاب زلفکت غزلی گویم
یا مثل شاعران سبک خراسانی
فاخرترین قصیده ی دنیا را
بر نقش کاشی محراب بر کشم.

حتی نمی گذاردم
چون شاعران شیوه ی هندی
نازک خیال ، واژه ی شعرم را
بردارم و به رندی و تردستی
شلیک این گلوله ی سربی را
که بددلانه رها شد
به قلب آهوی کوهی
در دفتری بنشانم.

انگار
کار جهان به تار موی تو بند است.
سالی که گاهشماری خورشیدی
حسّ نفس کشیدن ما را گرفت
و روی صفّه ی سنگی
گردن زدن به رسم تبرّک
انبوه مردمان را
به خلسه ی خدایی خود برد
و شیخ شهر دیوان شعر نسیمی را
آتش کشید و سوخت
دیدم میان شکّ و یقین
کار جهان به تار موی تو بند است.

ای وای من!  عجب سماجت خونریزی !
پژواک صامت تک تیر یک تفنگ
در قلب کودکان دبستانی
سرخطّ ِ روزنامه ی صبح. اخبار شب
همچون فرود صاعقه بر بام خانه ها.
و من کنار پنجره  بودم
آژیر ممتدی
نصف النهار این شب سنگین را
آمد .گذشت . گم شد میان دلهره ها
و خواب های زیادی را برهم زد.
سرخطّ یک خبر همیشه عجیب است
تیتر درشت ِ فتح خیابان
وقتی که خون
در لابه لای زلف تو می خشکد
کار جهان به تار موی تو بند است.

۸ مهرماه ۱۴۰۱

---

"برای مهسا امینی و تمام زنان و دختران به خون خفته ی ایرانزمین."

https://t.me/mayektashakeri