استقبال / سید مرتضی معراجی

«««««««؛

باد می آید و می روبد پاک
گرد و خاک در و دیوار حیاط

شوق در خانه دل
گستٓرٓد باز بساط

و در انبوهی و سر سبزی یاس
مرغکان می خوانند
وقت
         وقت غزل و پرواز است
همه شان می دانند

شعر «دیدار امید»۱
بهترین زمزمه ای است
که بر این لب جاری است

چشمهایم نگران
           خیره بر عقربه ی
            ساعت دیواری است

آه
    مهمان عزیز
                   میزبانت دیگر
                  طاقتش سر رفته

تا ز دورت بیند
                دلش از سینه برون
                   تا لب در رفته

۶۵/۳/۳۱

------------------؛
۱: اشاره ای هم به «لحظه دیدار» م. امید است.
#معراجیسیدمرتضی
@walehane