بد سگالها / ح.عبادیان

ای در طواف کوی عزیزت خیال ها
گسترده ماه پیش قدوم تو بال ها
کوروش، هزاره ها غزل آباد از تواند
ای برتر از یقین و شک و احتمال ها
هفت آسمان به پای دلت سجده کرده اند
خطی ز مثنوی شکوهت ، جلال ها
« هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق »
عشق از تو جان گرفته درون مثال ها
از جور سنگ، آینه تکثیر می شود
منشور گشته نام تو در قیل و قال ها
کفتارها غزالِ « خِرَد » را دریده اند
برخیز شیر بیشه جنگ و جدال ها
بعد از تو جای « مَرد » در این بوم خالی است
سر رفته است حوصله شرح حال ها
********
این سر زمین خسته پر از مهر می شود
روزی به لطفِ مرگِ شبِ بد سگال ها