خواب چوپان / محمد رضا راثی پور

دغدغه هایی گزنده داشت 

              که شب را

در لزج خلسه نیز می شورانید

با همه تاکید طبل جارچیان نیز

امن و امان را نمی شنید و نمی دید

زیر لحافش رسوخ ترس

زلزله ها می دواند در دل و جانش:

آه اگر بره بر نتابد فرمان

آه اگر گله حمله کرد به چوپان

آه اگر گرگ...

( گرگ که زائیده و بهانه او بود

تا نسق از هر زبان نفهم بگیرد )

شب همه شب می کشد به اینسو و آنسو

آن تن انبان التهاب و تقلا را

آه که از حجم اضطراب نمیرد!