تنم چون قطره ی شبنم
به گردون پرمی افشاند
ورازمرگ گل ها وبیابان های عطشان را
به گوش عرش میخوانَد!
که شایدپرفشانی های شبنم هایِ جان برکف
به شکلِ چون توده ی ابری پرازباران
لهیب خنده ی خورشید را
یکسربپوشانَد!
#حسن- اسدی"شبدیز"