بر نقره ی مذاب
شعری بلند می تابد
آن سان که آفتاب
بر بام خانه های قدیمی
انگار شاخه ی جوان جوانه جانش را
جنگلی به وسعت گلدان نشانده
که خط سیر این همه پرندوی رخمی
ردهای رودخانه و دریا را
گم کرده است
۷ فروردین ۱۴۰۳