سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

سیولیشه

نشریه اختصاصی شعر نیمایی

همذات/محمد رضا راثی پور


با اشتیاق کشف جهانی نو 

از خاک تیره سر بدر آرد 

از سستی جنینی 

تا قدرت بلوغ 

هر چند در محاسبه و در مقایسه 

یک لحظه بیش نیست 

اما چه خوف ها و خطر ها را 

باید که پشت سر بگذارد 

همزاد ماست، آری 

این سر پناه هرم و هجوم تموز ها 

بی حرمتی است در حق هر عرق و عاطفه 

انسان اگر درخت صمیمی را 

همذات محض خویش نپندارد

نظرات 3 + ارسال نظر
لطف اله چهارشنبه 22 اردیبهشت 1395 ساعت 05:42 http://lh2shirinzaban.blogfa.com/

استاد شعر زیبایی بود ولی حس من این است که به شعریت کامل نرسیده است و دارای حشو وزواید بسیار است ولی مضمون بسیار خوب و نگرش خوبی است درود بر شما مانا باشذ

بنیامین پورحسن یکشنبه 5 اردیبهشت 1395 ساعت 03:44

سلام و عرض ادب جناب راثی پور
برای گروه تلگرام دعوت فرموده بودید
در سایت لینکی مشاهده نکردم!

فریبرز جمعه 3 اردیبهشت 1395 ساعت 06:27

جناب راثی پور
درودها
همذات پنداری انسان و طبیعت (در اینجا درخت) فکر ی بسیار زیبا و حیاتی است. توصیف شما هم خیلی خوب است. کاش زبان شعر کمی غیر رسمی تر بود؛ مثل نسیمی که در زیر سایه درخت می آید و ....
در هر حال دستتان درد نکند. فکر می کنم باید برادران و خواهران درختمان را بیش تر دوست داشته باشیم.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد