قصه عتیق/محمد رضا راثی پور

می گفت اگر که معجزه ام را

در این رواج جنبل و جادو نشان دهم ،

روح و روان اهل تماشا تکان دهم !

با یک هجوم آنچه که پرورده ذهن من

این مارهای ساختگی خورده می شوند

فرعونها و معرکه چشم بندها

با سیلهای خشم خدا برده می شوند

می گفت و التهاب خیالش را

هر واژه مثل قرص مسکن

می کاست سطر سطر

چندان که جای معجزه یک خلسه عمیق

ذهن غریق منجی ما را 

بیرون کشیده بود از آن قصه عتیق !.