پشت این دیوار تا آنسوی بی سویی
اینکه از هر سو نگه کردیم
هیچ سوییش
از پی سنگین پی ستوار
تا فراز چین سر در ابر ،
پلک پوک روزنی وا نیست
پشت این اندوه قد افراشته ی بیدار
راستی آیا
هیچ خواب شادی دوری
دور حتی هیچ پیدا نیست؟!