غزل ِ عشق خاکی !!/سالار عبدی

از تو چه پنهان ، عاشقت بودم ، نفهمیدی

هر چند این را بار ها در چشم من دیدی

در چشم من دیدی و از من روی گرداندی

پشت سرم ، بر عشق این دیوانه خندیدی

هر کس بَدم را گفت ، تو همراهی اش کردی

بد گویی اش را خنده ات زد مُهر تاییدی

روزی من و تو ، یک خدا را سجده می کردیم

گول که را خوردی که شیطان را پرستیدی .. !؟!

یادش بخیر ، آن شب به طاق گونۀ مستم

خوشه به خوشه از لبت ، انگور می چیدی

با بوسه بر چشمت نوشتم : عاشقت هستم

خندیدی اما بوسه ام را خوب نشنیدی

چشمان خود را بستی و غرق خودت گشتی

چشمان خود را بستی و با ناز ، خوابیدی

از خواب معصومانه ات ، آرام بوسیدم

غَلطی زدی و بر من سرمست ، چسبیدی

می خواستم از شهد لب هایت عسل گیرم

که ناگهان با چشم بسته ، اشک باریدی

خواب یکی را دیده بودی ، گریه می کردی

آهی کشیدی از سر دل، بعد ، لرزیدی

آنگاه نامی بر زبان عاشقت آمد

یک بوسه در آن حال ، از لب های من ، چیدی

آری ! تو ، عاشق بودی اما ، من ، نبود آن عشق

عشق خودت را داشتی در خواب می دیدی

پس من که بودم این وسط ، یک بغض سر در گم !؟

شب – گریه هایم را همان بهتر که نشنیدی

دست از سرم برداشتی و عشق ، پر پر شد

دنیا شدی ، دور سرم بی وقفه چرخیدی

ساک خودت را جمع کردی ، گم شدی از من

مِن بعد نامت در گلویم : بغض تعقیدی

******** 

از تو چه پنهان ، در نبودت گریه می کردم

جز گریه بر سالار خود ، چیزی نبخشیدی

اما همان بهتر که از پیشم سفر کردی

تا اینکه می ماندی مرا این گونه می دیدی

دیگر نمی خواهم ببینم چشم هایت را

ای قهر کرده با دلم ! ای عشق تبعیدی

هر جا که هستی اهل آنجا عاشقت هستند

صد ها نفر مانند من ، عاشق تراشیدی

اما بدان ، عاشق شدن ، تنها به گفتن نیست

هر چند تو از عاشقی ، چیزی نفهمیدی

روزی به گوشت می رساند این خبر را باد

دیوان شعر شاعری را زَهر پاشیدی

شاید پشیمان گشتی و آن روز ، برگشتی

با گریه از سنگ مزارم تلخ بوسیدی

از زیر خاک آهسته گفتم : دوستت دارم

اما صدای خاکی ام را نیز نشنیدی ...!!

از مجموعۀ غزل : عشق! جغرافیای شیدایی ست.. // موسسه انتشاراتی آثار برتر

#سالارعبدی

کانال رسمی سالار عبدی

https://telegram.me/abdiisalar