مینا اسدی/به اهتمام رابین

مینا اسدی(متولد1322) را بیشتر با دفترهای شعرش می‌شناسیم. او در حوزهٔ مطبوعات هم نامی آشناست. جوان‌های قدیمی نوشته‌های او را در نشریات دههٔ پنجاه و از آن‌جمله هفته‌نامهٔ «فردوسی» به‌یاد دارند. او اکنون چهره‌ای شناخته‌شده در حرکت‌های اجتماعی،فرهنگی و فعال در مسائل مربوط به حقوق زنان و کودکان در کشور سوئد است و در سال 1996 برنده جایزه حقوق بشر هلمن هامت شد.در کارنامهٔ فعالیت‌های ادبی،هنری مینا اسدی سرودن چند ترانه نیز به‌چشم می‌خورد. جلوه‌ای از توانایی او که شاید برای همگان کمتر آشنا باشد، گو اینکه او خودش هم اصراری در معرفی و ثبت آن‌ها نداشته و ندارد. از کتاب های او می توان به "ازمیان گمشده ها" "بابچه های تبعید" و "چه کسی سنگ می اندازد" اشاره کرد

بر ریشه های کوچک و دلتنگ چسبیدیم

چون ریگ های هرزۀ ساحل

بر بستر هر رود غلتیدیم

با آنکه بر سرهایمان صدبار کوبیدند

با مغزهای خسته و غمناک کوشیدیم

گفتند با تقدیر باید ساخت

ما متکی به آس دل بودیم

گفتند راه بسته است و تاریک است

رفتیم و با بیهودگی، بیهوده جنگیدیم

دلهایمان از اینهمه بیهودگی دلتنگ

پاهایمان از اینهمه بی اعتنایی سخت فرسوده

بر شانه هامان بار سنگین حقارت ها

بر چهره هامان جای پای حسرتی جانسوز

افسوس، امروز فهمیدیم!

ماندیم و در بیهودگی

بیهوده گندیدیم