درسوگ بهار/محمد جلیل مظفری

دو قدم مانده تا بهار ولی

شور و شوقی به انتظارم نیست

چه بهاری؟ چه سبزه‌ای وقتی

یار دلخواه در کنارم نیست

دوقدم مانده تا بهار و هنوز

من به سوگِ خیال و خاطره‌ام

دست ِکابوس چید و پرپر کرد

گلِ رؤیایِ تُرد و باکره ام

دو قدم مانده تا بهار اما

باغ در ملتقای بی‌برگی‌ست

حیف... آیینه‌ی بهار امسال

انعکاس بلا و دق مرگی‌ست

صد بهار آمد و نیامد باز

آن که با خود قرار ما را برد

باز پاییز و  باز دم سردی

آمد و برگ و بار ما را برد

صد بهار آمد و به در ماندیم

چشم در راه ِ عشق و آبادی

پر کشید و به مقصدی نرسید

شور ِ‌شادی، همای آزادی.

---

یادت که جوانه می‌زند

هنوز فکر می‌کنم

یک عصرِ پاییزی از بودنت طلبکارم

در آستانه‌ی بهار، سومین سالروزِ مرگ عمو  #مجتبی_ابراهیمی  را به سوگ می‌نشینیم

---