وجود عدم / رضا ضیا

مائیم و وجودی ز عدم،  ناخوش‌تر

عیشی، چو زمانه دم به دم ناخوش‌تر

وین طُرفه که شد در طلبِ چیزی خوش

مرگِ من و زندگی، ز هم  ناخوش‌تر

#کمال‌الدین_اسماعیل (قرن 6 و7)

▫️▫️▫️

بارها گفته‌اند و نوشته‌اند که رباعی موجزترین و عمیق‌ترین قالبِ شعر فارسی است. رباعی جای پرگویی نیست و کسی که حرفی برای گفتن ندارد در آن موفق نیست. در همین شعر هم علاوه بر مضمونِ بی نظیرِ آن، هیچ عنصری اضافه و گزافه و برایِ پرکردنِ وزن و...نیامده است. و هر مصراعش حاوی مطلبی عمیق است. می‌شود بهتر از این، بدیِ مرگ و زندگی را توصیف کرد؟ ؛ وجودی دارم که از عدم هم بدتر است، عیشی (به هر دو معنیِ عیش (زندگی و شادی) نظر داشته) که مانند زمانه دم به دم ناخوش‌ترست و شگفتا که  برای به دست آوردنِ خوشی، زندگی هم تباه شد؛  با وجودِ آنکه زندگی چیزِ ناخوشی است ولی مرگ هم انتخابِ دلچسبی نیست و هریک بدتر از دیگری ست؛ مرگِ من و زندگی ز هم ناخوش تر...

@oragheparishan        #رضا_ضیا

(منتشر شده در بخارا و اعتماد امروز ۱۳ اسفند)